Alles was tot in de puntjes voorbereid – alleen de ijzel gooide bijna nog roet in het eten: de burgemeester kwam een half uur later dan gepland vanwege het slechte weer. Familie, vrienden, koorleden, vrijwilligers van het Streekmuseum en HKO zaten klaar om Dina Poortier (77) de verrassing van haar leven te bezorgen. Vechtdal Leeft TV was er bij aanwezig.

Totaal onwetend stapte ze het Streekmuseum binnen – om vervolgens, in verwarring, rechtsomkeert te willen maken: “Nee, dit is niet voor ons,” stamelde ze nog toen ze samen met haar broer aankwam. Nadat diverse mensen haar ervan overtuigd hadden dat dit wél allemaal voor haar was bedoeld, ging ze bedremmeld zitten. Ze hoefde dus geen rondleiding te geven en te vertellen over knipmutsen, zoals haar verteld was. “Gut, ik zat vanochtend al om 8.00 uur op de vliering en heb alles al gestreken,” stamelde ze, nog steeds verbaasd.

De heer Bemboom noemde haar de Koningin van naald en draad en legde daarmee de link naar de Koninklijke onderscheiding die burgemeester Boumans haar even later zou opspelden. In zijn  toespraak vertelde de burgemeester dat mevrouw Poortier al jaren vrijwilligster is voor het museum, dat de koorleden er, dankzij haar naald- en draadkunsten altijd piekfijn uitzien tijdens een optreden, dat ze de collectezakken van de kerk zo keurig hersteld heeft op de antieke koperen ringen, dat de predikantenkleding perfect is, dat ze wekelijks zorgt voor bloemen van de kerk, dat ze met kerst voor pakketten voor ouderen zorgt en nog veel meer.

Ze heeft ook 20 jaar les gegeven op de zondagsschool en jarenlang naailes gegeven. Maar haar grootste verdienste is dat ze zorg draagt voor de bijzondere collectie knipmutsen van het Streekmuseum. Ze herstelt en strijkt ze en kan er prachtig over vertellen. Kortom alle reden om haar te eren met een Koninklijke onderscheiding en wel als Lid in de Orde van Oranje Nassau.

Nadat de burgemeester haar de versierselen had opgespeld, was het enige wat mevrouw Poortier kon stamelen: “Ik weet echt niet wat ik zeggen moet. Ik ben helemaal sprakeloos.” Ze werd bedolven onder grote bossen bloemen en het Wilhelmus werd speciaal voor haar gezongen. Natuurlijk vertelde ze even later nog het een en ander over de verzameling knipmutsen in het Streekmuseum.