Dominee neemt afscheid na 29 jaar

“Als ’s nachts gebeld werd, pakten we op en stonden we klaar. Je bent geen predikant van acht tot vijf, zo ben ik niet groot geworden”, zegt ds. Hans van der Jagt. In mei is hij 40 jaar predikant en GKv Dalfsen neemt op 14 maart afscheid van hem en zijn vrouw Eef. Op 22 maart 1991 kwamen zij, na een periode in Doetinchem/Doesburg en Emmeloord, wonen in Dalfsen om 29 jaar lang de kerkelijke gemeente te dienen. Hij was tot 2012 predikant van de hele GKv-gemeente Dalfsen, daarna van gemeente Dalfsen-west.

Je doet het samen

Als ze terugblikken zijn ze dankbaar dat Hans in al die jaren bijna nooit ziek is geweest. Ook de samenwerking met collega’s is altijd goed geweest. Nu de kinderen al een tijdje het huis uit zijn, hebben ze vaker de tijd om samen te sparren over de preek. “Dan lees ik het voor en proberen we het meer concreet te maken. Eef lag er vroeger wel eens wakker van, als de preek nog niet af was
maar dat is nu anders, hoewel… ze heeft wel eens tijdens de dienst vanuit de kerk met gebaren geprobeerd duidelijk te maken dat ik iets vergeten was! Je doet het echt samen”, zegt ds. van der
Jagt. “Ik sta dan misschien wel op de voorgrond maar Eef had een belangrijke rol op de achtergrond.

Als ik, bijvoorbeeld, niet wist of een door mij gekozen lied bekend was bij de gemeente, speelde zij dit lied thuis op de piano. Zo’n liturgie moet nu op tijd klaar zijn want het is niet meer zoals vroeger toen alleen de predikant, organist en koster er vanaf wisten voordat de dienst begon. Het was wel even wennen dat er steeds meer overleg nodig is. Je leidt als predikant niet meer de dienst op je eigen manier, er zijn meer gemeenteleden bij betrokken waar je rekening mee houdt. En ik had de ‘druk op de ketel’ nodig om tot een preek te komen. Nu het ruim van te voren al klaar moet zijn, ben ik op zondagmorgen soms niet eens meer tevreden over de preek.”

Nemen zoals het gegeven wordt

Maar het echtpaar juicht de samenwerkingen wel toe. Ds. van der Jagt miste op een gegeven moment de input van jongeren voor zijn preek toen hij niet langer twee avonden per week catechisatie gaf. “Ook al was dat best pittig, ik vond het jammer dat ik minder contact had met de jeugd doordat er voor een andere vorm gekozen werd.”

Sowieso is het contact onderling minder nu de coronamaatregelen gelden. De dominee en zijn vrouw moeten ook selectief zijn in het uitnodigen van bezoek bij de afscheidsdienst op 14 maart. “Bizar maar het is niet anders en we nemen het maar zoals het gegeven wordt. Dat willen we ook meegeven: ook al missen we elkaar, de kerkdiensten, gezamenlijke activiteiten en bijvoorbeeld een receptie waarop we persoonlijk afscheid kunnen nemen maar er is hoop! Er is altijd hoop voor deze wereld.” Daar zal het ook in de afscheidspreek over gaan.

Dankbaar

Ook zijzelf kregen daardoor moed om door te gaan op momenten dat het leven zwaar was. “Toen ons zoontje overleed, gaf dit ons troost. Maar ook de betrokkenheid van de mensen om ons heen, de gemeente. En zo zijn er meer momenten te noemen waar een warme gemeenschap zo ontzettend belangrijk is! Ook als er iets te vieren valt, of als je een barbecue houdt met de gemeente,
sportdagen of muzikale avonden… dat was mooi! Ja, we kunnen misschien meer noemen maar we zijn er al zo lang, he?! Er zakken zoveel dingen weg. En na het afscheid laat ik het maar gewoon over me heen komen, ik heb geen gerichte plannen. De tijd zal het leren”, zegt ds. van der Jagt. Hij mag graag fotograferen en wandelen met zijn vrouw. “Maar eerst ruimen we de studeerkamer op!”, zeggen ze. “We zullen moeten wennen aan de nieuwe situatie, maar dat gaat vast lukken. We hebben het in de gemeente altijd goed gehad en in Dalfsen is het goed wonen.”

Luisterend over de natuurbegraafplaats

Het knorrende geluid van de houtsnip in het bos, de verre roep van de koekoek en de zang van de grote lijster. Nederlanders ontdekken de natuur steeds vaker als welkome afwisseling van het thuiswerken. Activiteiten zoals excursies en rondleidingen zijn helaas nog niet toegestaan, daar hebben de samenwerkende Natuurbegraafplaatsen van Waarde nu een oplossing voor gevonden; de luisterwandeling.

Lees verder »

De Darde Klokke luidt symbolisch derde klok uit Hervormde kerk

Hoe de naam De Darde Klokke is ontstaan als aanduiding van het Ommer historisch tijdschrift. De historie van Ommen vertelt dat er ooit drie luidklokken hebben gehangen in de toren van de hervormde kerk. In het Rampjaar 1672 is een van de klokken gestolen door soldaten uit het Munsterland onder leiding van de bisschop van Munster. Het is ze echter niet gelukt de zware koperen luidklok mee te nemen. De soldaten kwamen niet verder dan de haven. Het verhaal vertelt dat de zware koperen klok over boord is geslagen, in het water terecht kwam – van wat nu Burgraven wordt genoemd – en op de bodem ligt van de vroegere arm van de Vecht.

Lees verder »

Ommer Bissingh (deel 5)

Dinsdag 14 juli is het weer zover dat Ommen in het teken staat van de jaarmarkt: de Ommer Bissingh. Kooplieden van overal komen dan naar Ommen om om hun handelswaar in het bruisende Ommen te slijten. Het aanbod van waren is groot. Ook zijn er altijd de standwerkers die met hun mooie (verkoop)praatjes spulletjes aan de man of vrouw proberen te brengen.

Lees verder »

Ommer Bissingh (deel 3)

De jaarmarkt in Ommen wordt tegenwoordig gehouden op de Voormars en op het Marktplein. Eerder was de weide gelegen dicht aan de Vecht – de Stadsmars, toen ook Bissinghweide genoemd – decor van de jaarmarkt. Behalve over de weg was er ook aanvoer met sompen over de rivier, die dan in een lange rij aan de Vechtoever lagen afgemeerd.

Lees verder »

Ommer Bissingh (deel 1)

Op de tweede dinsdag van de hooimaand (juli) wordt in Ommen weer de Ommer Bissingh gehouden. Een jaarmarkt vermoedelijk zo oud als de stad Ommen zelf, mogelijk nog ouder. Een oud-Bissinghgebruik is het luiden van de Bissinghbel, een klein koperen luidklokje aan de vooravond van de Ommer Bissingh.

Lees verder »

Het vergeten Kamp Erika (3)

Enkele maanden terug is de werkgroep Tweede Wereldoorlog van de HKO benaderd door Iris Verhoeven. Een 19 jarige studente journalistiek op de Hogeschool in Utrecht. Door de werkgroep is zij van meer informatie voorzien, met name ook over de aanwezigheid van een oude barak in Lemele.

Lees verder »

Het vergeten Kamp Erika (2)

Enkele maanden terug is de werkgroep Tweede Wereldoorlog van de HKO benaderd door Iris Verhoeven. Een 19 jarige studente journalistiek op de Hogeschool in Utrecht. Door de werkgroep is zij van meer informatie voorzien, met name ook over de aanwezigheid van een oude barak in Lemele.

Lees verder »

Het vergeten Kamp Erika (1)

Het gevangenenkamp Erika op de Besthmenerberg was van 1941 – 1945 een plek van ontberingen, pijn, vernedering en heel veel leed. Erika bestond al vóór de Tweede Wereldoorlog, maar dan als Sterkamp van de theosofische beweging Orde van de Ster van het Oosten met Krishnamurti. In 1940 viel het kamp in Duitse handen.

Lees verder »

1945 – 2015 Herdenken en vieren in vrijheid

Dit jaar wordt gevierd dat het zeventig jaar geleden is dat Nederland werd bevrijd van het juk van de Nazi’s. Deze viering blijft ook in Ommen niet onopgemerkt. Voor Ommen is 11 april de Bevrijdingsdag. Die dag worden ’s morgens om 06.00 uur de klokken geluid van de Hervormde kerk als teken dat de Canadese soldaten Ommen bevrijdden.

Lees verder »